((دهستان كوره))

كوره دهستانی است به معناي لغوي (شهر) كه درحدود300كيلومتري جنوب شرقي شيراز واقع وتا شهر لار(مركز لارستان)كه در مشرق كوره واقع شده 70كيلومتر فاصله دارد اين دهستان در بخش اوز كه يكي از بخش هاي مهم لارستان است واقع مي باشد از لحاظ آب و هوايي همانند ساير قسمت هاي جنوبي فارس داراي آب و هوايي گرم در تابستان و زمستاني سرد و خشك است.مردم دهستان جهت امرارمعاش بيشتر به كشورهاي حومه خليج فارس مسافرت كرده و بعضي از آنها در آن كشورها مقيم شده اند.اما اين عده هيچ وقت رابطه خود را با زادگاه خويش قطع نكرده وبراي ديدار از خويشان و هموطنان خود گاهگاهي به دهستان كوره آمده و در كارهاي خير،از جمله احداث مساجد و مدرسه و موسسات فرهنگي وبهداشتي با كمك مادي خويش شركت نموده اند.

در دهستان کوره تعداد 7 باب مسجد ، 2 باب دبیرستان ، 2 باب مدرسه راهنمایی ، 2 باب مدرسه ابتدایی ، 1 باب کودکستان دخترانه و پسرانه وجود دارد که دانش آموزان از مهد کودک تا پیش دانشگاهی مشغول به تحصیل هستند.

دهستان دارای ساختمانهای مخابرات ، دهداری ، شورای اسلامی، بانک ملی و تجارت، پمپ بنزین،دفتر خدمات پستی، مرکز بهداشتی و درمانی ، زایشگاه ، خانه بهداشت، کتابخانه عمومی، مکتبخانه ، پاسگاه انتظامی ،پایگاه مقاومت بسیج و ورزشگاه که به صورت فعال در دهستان مشغول به کار هستند.

جمعیت دهستان در سر شماری سال 1388_1389 حدودا 3000 نفر و 580 خانوار بر آورد شده است .

به علت قرار گرفتن دهستان در منطقه گرم و خشک ، همانند سایر مناطق جنوبی با مشکل کمبود آب آشامیدنی مواجه بوده و برای تهیه این ماده حیاتی از یک سنت قدیمی رایج در مناطق جنوبی کشور از آب انبار (برکه) استفاده می شود که ما در منطقه شاهد تعداد زیادی از این آب انبارها هستیم بخصوص در داخل دهستان نیز تعداد زیادی آب انبار متروکه وجود داشته که بلا استفاده می باشد . البته در سال جاری هم یک دستگاه آب شیرین کن قرار داده اند که قابل استفاده میباشد و حتی آب به روستاهای اطراف هم برده میشود تا مردم از این آب به خوبی استفاده کنند.

((آب کشاورزی))

در ادوار گذشته مردم جهت تامین آب زراعی خود مجبور بودند از بند و دول آب را از اعماق چاه به سطح زمین بیاورند. اما با پیشرفت تکنولوژی و صنعت اغلب کشاورزان برای تامین آب مورد نیاز کشاورزی ، با حفر چاههای عمیق و نیمه عمیق و قرار دادن پمپ و تلمبه بر روی چاهها به راحتی باغها و زراعات خود را آبیاری می کنند . محصولاتی که در دهستان بهتر رشد می کنند گندم،جو،کنجد،ذرت،پنبه و صیفی جات،سیب زمینی،سبزیجات،مرکبات و نخل میباشند که مردم دهستان بیشتر به کشت گندم و جو میپردازند.

(( کوره از نگاه تاریخ ))

کوره قدمتی 2500 ساله دارد که در دوران هخامنشیان افرادی گبری در کوهپایه کرزوت ساکن شدند و نام کوره که به معنای شهر است انتخاب کردند و در مرکز آن قلعه ای بنا نمودند که هنوز آثار این قلعه به جا مانده است. کوره از لحاظ موقعیت جغرافیایی به گونه ای قرار داشته که در مرکز منطقه بوده و اطراف آن توسط برجهایی که هنوز قسمتی از آثار آنها مشاهده میشود برای حفظ روستا در آنها نگهبانی میدادند. کوره به خاطر این که در مرکز روستاهای اطراف قرار دارد مرکز دهستان طلقی می شود.

در ادامه مبحث تاریخچه روستای کوره به یکی دیگر از عواملی که در شکل گیری روستا دخیل بوده می پردازیم . عامل مذهبی و تاریخی (قبل از اسلام و بعد از آن) تاثیر به سزایی در شکل گیری روستای کوره داشته است . وجود اماکن وساختمان های مذهبی در این روستا دال بر این موضوع است . در قسمت جنوبی کوره و ارتفاعات اطراف روستا چند دولاب مشاهده می شود که مربوط به قبل از اسلام است و زرتشتیان آن زمان از دولاب ها برای دفن مردگان استفاده می کردند و برای آنها از اهمیت خاصی بر خوردار بوده است . پس از گرویدن مردم به دین مبین اسلام ساخت مساجد و اماکن مذهبی در این مناطق شروع شده است .

اما در قسمت جنوب شرقی و در ابتدای ورودی روستای کوره در دامنه کوه یکی از قدیمی ترین آثار تاریخی دوران اسلام به چشم می خورد و آن هم مربوط است به امام زاده میرمنصور (ره)که نزد مردم روستا از اهمیت خاصی بر خوردار می باشد . اطراف امام زاده هم قبرستانی با نام آن مرحوم قرار دارد . بر لوح مرحوم این چنین نوشته شده :

کل شیی سیموت و هو حی لاینام ولا یموت توفی المرحوم امغفور له القاضی العید منصور علیه الرحمه و المغفره فی سنه خمس خموس و خمسانه ه . ق .

اما م زاده قاضی سعید منصور معروف به میر منصور وفات مرحوم به سال 550 ه . ق که حیات او بر می گردد به حدود 900 سال پیش .

هیچ گونه دلیل قطعی مبنی بر اینکه این بزرگوار اهل کدام منطقه یا شهر باشد در دست نیست گفته شده که قضاوت مناطق جویم و حومه آن را بر عهده داشته و مالک یک قنات وچشمه روان بوده به نام (خُنُو)که محل آن بین هیرم و مارمه می باشد روایت است که میر منصور قبل از فوت وصیت نموده که جدش را روی کجاوه شتر قرار دهند وهر کجا که حیوان به زانو نشست ، شصت قدم به طرف شرق آن ، او را دفن کنند آثار قبر شتر هنوز هم باقی است 

آثار قبور قدیمی که به طور پراکنده در اطراف روستا قرار دارند از سمت جنوب غربی کوره (دامنه کوه عالم بین ) و محلی بنام (خِرِگان)که قبرستان میر منصور می گذرد تا نزدیکی میر حسن که در قسمت جنوب شرقی قرار دارد و هم چنین قبرستان کاندونو (دشت قندی ) که قسمت شمال غربی روستا واقع است همه دال بر قدمت تاریخی کوره دارد .

همان طوری که در بحث های گذشته اشاره شد قدمت کوره به زمان قبل از اسلام بر میگردد . وجود دولاب ها در ارتفاعات اطراف روستا که زرتشتیان از آن جهت دفن مردگان خود استفاده می کرده اند همچنین آثار چندین قلعه گبری و پَستُمب و نیز آثار قبور و شالوده های منازل مسکونی که از قسمت های شرقی روستا ( دامنه کوه عالم بین ) تا 10 کیلومتری جنوب غربی روستای کوره ( اطراف امام زاده میر حسن و دامنه کوه های این قسمت ) وجود دارد دال بر این موضوع است . با مشاهده ی آثار بر جای مانده از منازل مسکونی اطراف روستا پیداست که ساختار قدیمی کوره به صورت دیواری از شرق به غرب و جمعیت آن خیلی بیشتر از زمان حال بوده است . به درستی مشخص نیست که در جریان حمله اعراب مسلمان به ایران این منطقه چه زمانی و توسط چه کسی فتح شده است ؟

به نظر می رسد که مسلمان شدن مردمان این قسمت 200 یا 300 سال پس از غلبه اسلام صورت گرفته باشد. سنگ نبشته هایی بر روی برخی از قبور قدیمی قرار دارد که همگی به زبان عربی نگاشته شده است . قدیمی ترین آن مربوط به قبر میر منصور می باشد که تاریخ وفات آن مرحوم 555 هـ . ق بر روی آن قید گردیده است . سنگ نبشته ی دیگری نیز بر روی قبر شخصی به نام محمد عبد السلام در قبرستان شیخ حاجی قرار دارد و تاریخ سنه عشرین و ثمانیه بر روی آن حک شده است . مسجد شیخ مبارک یکی دیگر از آثار مذهبی تاریخی روستا به شمار می آید. با توجه به دو عدد سنگ لوحی که در مسجد پس از ترمیم آن نصب نموده اند تاریخ آن به حدود 671 سال قبل بر میگردد و با توجه به شرحی که بر روی سنگ نوشته شده است این مسجد به دستور فخر الدین ابوبکر بنا شده است و از آن به بعد چندین بار ترمیم و تکنیل شده است . سال تأسیس آن 743 هـ . ق می باشد . در لوح سنگی دیگر چنین نوشته شده که ساختمان مسجد مبارک که منسوب است به محمد بن ابی نجم در سال 900 هجری قمری تکمیل گردید .

کلمه کوره بنا به آنچه در کتاب برهان قاطع آورده شده با ثانی مجهول در عربی ( یک حصه ) یا شهرستان می باشد حکمای فارسیان ، ولایت فارس را به پنج حصه ( بخش ) تقسیم کرده بودند . اول کوره اردشیر ، دوم کوره استخر ، سوم کوره داراب ، چهارم کوره شاهپور ، پنجم کوره قباد ، که آن را خوره نیز می گویند . اما ایبن منطقه کوره اردشیر میباشد پس قدمت آن خیلی زیاد بوده و بر می گردد به دوره ساسانیان .

به علت کشمکش های داخلی آن زمان و نبودن امنیت که همواره کوره از طرف اشرار و راه زنان مورد تاخت و تاز قرار می گرفته و نیز تحولات جوی ، بارندگی کم که باعث قحطسالی می شده تعداد زیادی از مردم در حدود 200 سال پیش به طرف هرنگ و بنادر مهاجرت کردند و در آنجا ساکن شدند.