اندوه و خاطره از دست دادن عزیزی برای نوجوان ممکن است تا مدتهای مدیدی ادامه پیدا کند. مانند از دست دادن یکی از والدین به علت مرگ او، فقدان ارتباط با یک دوست بسیار صمیمی که مدتهای طولانی ادامه داشته است، فقدان ارتباط معنی دار و عاطفی با یکی از والدین یا هر فرد نزدیک دیگر.

در چنین شرایطی ممکن است حالتهای زیر در او مشاهده شود:
پاسخ هیجانی و عاطفی شدید زمانیکه صحبتی از او به میان می آید، بی اشتهایی، کابوسهای شبانه، بی قراری، فقدان تمرکز، تحریک پذیری، گریه و زاری یا کناره گیری اجتماعی، افت شدید نمرات درسی، افزایش پاسخهای خشم گونه او، احساس گناه به دلیل این باور غیرمنطقی که کاری انجام داده و باعث بروز فقدان شده است یا در پیشگیری از بروز آن کوتاهی کرده است، اجتناب از صحبت کردن در زمینه فقدان پیش آمده است.

در چنین شرایطی هدف ما کمک به نوجوان است تا بتواند شروع به سوگواری پیش آمده کند و با حمایت هیجانی اطرافیان به تخلیه هیجان ناشی از فقدان پیش آمده بپردازد. تا با فقدان فرد کنار بیاید و زندگی شادی را از سر بگیرد. مشکل فقدان را برای خود حل کند تا به ارتباط مجدد با دیگران و مشارکت در فعالیتهای متناسب با سن خود بپردازد. احساسات و حالات روحی نا مناسب او از جمله افسردگی، احساس گناه وخشم حل شود.

بهتر است والدین برای کمک به نوجوان و دستیابی به اهداف فوق فعالیتهای زیر را انجام دهند:
*با ایجاد رابطه ی قابل اعتماد و صمیمانه ، به نوجوان کمک کنند تا بتواند احساسات و افکار فقدان پیش آمده را به راحتی با آنان در میان بگذارد. از طریق گوش دادن دوستانه و گرم از نوجوانتان بخواهید تا احساسات، داستان و تجربه فقدان پیش آمده را برای شما دوباره بازگو کند. حتی نامه ای برای فرد از دست رفته بنویسد و احساسات خود را نیز بیان کند و آنرا برای شما هم بخواند. نوجوان می تواند نقاشی هایی پیرامون این تجربه بازگو کند.

*نوجوان را در گروهی که مشکلات شبیه به او دارد، شرکت دهند.

*از نوجوان بخواهند که احساس غم و اندوه خود را روزانه ثبت کند و ببیند چه عاملی موجب شدت یافتن احساسات و عواطفش می شود.

*نوجوان فهرستی از روشهای پیشنهادی خود برای اجتناب از درد و رنج سوگواری تهیه کند و تاثیرات منفی آن بر زندگی خود را مورد بررسی قرار دهد.

*درک نوجوان از فرایند سوگواری و داغدیدگی به او کمک زیادی می کند. این فرایند معمولا در چند مرحله است:

1- ضربه روانی و ناباوری: این دوره که گاهی ممکن است چند هفته طول بکشد و فرد باور نمی کند که مرگی اتفاق افتاد در حالتی از ابهام و گیجی به سر می برد.

2- اشتغال ذهنی با خاطره فرد از دست رفته: این دوره حدودا 6 ماه یا بیشتر طول می کشد و بازماندگان سعی می کنند واقعیت مرگ عزیز خود را بپذیرند. گاهی احساس می کنند، صدا یا تصویر او رامی بینند که به تدریج تخفیف می باید ولی گاهی ممکن است تا ماه ها حتی سالها طول بکشد. چون تخیل در سن نوجوانی بیشتر است ، ممکن است این دوره در نوجوان طولانی شود.

3- حل و فصل: در این دوره افراد فعالیت روزمره خود را از سر می گیرند و کماکان خاطره فرد از دست رفته آنها را ناراحت می کند ولی از شدت هیجانهای فرد کاسته می شود. بنابراین با دانستن فرایند سوگواری می توان به فرد کمک بیشتری کرد.

*افزایش صراحت بیان والدین در زمینه فقدان پیش آمده و بیان خاطرات زیبایی که با یکدیگر داشته اند. هر کدام از اعضا خانواده، درباره احساس خود درمورد فقدان پیش آمده صحبت کنند و با یکدیگر در فعالیتهای مختلف شرکت داشته باشند.

درنهایت با آموزش دادن به نوجوان درباره مرگ و پیامدهای آن از بار اندوه او کاسته می شود. انجام تشریفات بعد از مرگ و خداحافظی کردن با فرد از دست رفته می تواند به تخلیه هیجانی او کمک کند.
منبع: تبیان

بزرگ ترین ضربه عاطفی در زندگی ، مرگ کسی است که دوستش داریم. این اندوه سال ها طول می کشد و گاهی؛ مخصوصا در سالگردها، شدت می گیرد.

همه می میرند. هر کس در طول زندگی مرگ عزیزانی را تجربه می کند. این ها غمبارترین موقعیت های زندگی هستند. بزرگ ترین ضربه عاطفی در زندگی ، مرگ کسی است که دوستش داریم.خیلی ها ضربه روحی حاصل از مرگ را انکار می کنند و فکر می کنند یک آدم عزادار باید به این مشکل غلبه کند و مثلا در عرض دو هفته روال عادی را از سر بگیرد. ولی این اندوه سال ها طول می کشد و گاهی؛ مخصوصا در سالگردها، شدت می گیرد. اگر عزیز از دست رفته جوان باشد اندوه بیشتری ایجاد خواهد کرد. ضمناً هر چه قدر هم به فرد فوت شده نزدیک تر باشیم، این اندوه بیشتر طول می کشد.

رخداد مرگ سبب انگیزش احساسات شدیدی می شود و به چند صورت بروز می کند:
انکار: نه، چرا من؟
چانه زدن: باشه اما اول ...
افسردگی : خیلی دلم برای ... تنگ می شه
پذیرش: سخته اما باید رفت.

به هر حال هر کس یک طور برخورد می کند ، عده ای می پذیرند ، عده ای انکار می کنند بعضی دیگر از روی ناچاری می پذیرند و عده ای هم برای فرار از رنج دنبالش می گردند.

مواجهه با مرگ کسی که دوستش داشته ایم، هم سخت و هم پیچیده است. ممکن است درگیر احساساتی شویم مثل: انکار مرگ، وسواس مرگ، عصبانیت از دست دیگران ؛ حتی کسی که از دنیا رفته است، خودخوری و احساس گناه، خستگی، گیجی، نازک نارنجی شدن، احساس خجالت، کم حرفی، ترس از دیوانه شدن، ترس از مرگ، احساس خلاص شدن و... کسی که سوگوار است بسیاری از علائم افسردگی را هم دارد، این احساسات طبیعی هستند ولی باید تعدیل شوند.

هیچ کس هیچ وقت عزیز از دست رفته اش را از یاد نمی برد. حتی بعد از مدت ها و در عین کنار آمدن با موضوع. گهگاه وقتی چیزی را که متعلق به عزیز از دست رفته است، می بینیم غم هجوم می آورد، ولی باید یادمان باشد که تسلیم نشویم و زندگی کنیم.

25 درصد کسانی که همسرشان را از دست داده اند تا یکسال بعد هم به شدت افسرده هستند. کنار آمدن با سوگ برای بعضی چند هفته و برای بعضی دیگر چند سال طول می کشد. به هر حال باید زندگی تازه را آغاز کرد. متخصصان عقیده دارند باید کار را با پذیرش واقعیت آغاز کرد:او از دنیا رفته و دیگر هم بر نمی گردد. غم تان را بیرون بریزید، از دارو استفاده نکنید ، خود را غرق در کار نکنید( گر چه مشغول بودن کار بدی نیست)، اشک بریزید، خاطرات تان را برای دیگران بازگو کنید و کارهای روزمره را از سر بگیرید. بندهای وابستگی تان به فرد از دست رفته را قطع کنید و به چیزهای دیگر توجه کنید. مرور زمان خود به خود بسیاری از مشکلات را حل می کند. کتاب بخوانید ومشغول باشید.

کدام مرگ از همه سخت تر تحمل می شود؟ مرگ ناگهانی کسی که اصلا فکر نمی کردید بمیرد. تحمل مرگ کسی که روابط عمیق و پیچیده ای با او داشتید، بسیار سخت است حتی اگر کسی را که دوستش داشتید، خود خواه، غیر قابل اعتماد و نامهربان هم بوده باشد. شاید چون از او دور یا نامهربان بودید، احساس گناه می کنید. به هر حال احساس های ناتمام روند سوگ را پیچیده تر می کند. کسی را که به او وابسته بودید و حالا رفته و بدون او نمی توانید زندگی تان را اداره کنید، بسیار تلخ است.


اگر چند ماه پس از حادثه هنوز دچار این مشکلات بودید به پزشک مراجعه کنید:
- کم می خورید، کم می خوابید، منزوی هستید، احساس می کنید حالتان خوب نیست
- قادر به گریه کردن نیستید یا نمی توانید درباره فرد از دست رفته حرف بزنید.
- هنوز به اندازه روز اول اندوهگین هستید و بی هدف به زندگی ادامه می دهید
- ناراحت هستید، دلتان می خواهد خودکشی کنید، دلتان نمی خواهد کار کنید.
- احساس گناه و تنفر هنوز رهایتان نکرده است.
- خیلی ترسیده اید، کارهای عجیب و غریب می کنید، مدام با دوست و آشنا دعوا دارید.

مرگ جزئی از زندگی است. بهتر است بپذیرید که مرگ پایان نیست ، اگر نپذیریم حتی فکر کردن به آن هم تلخ خواهد بود.
منبع: افسردگی از مجموعه کتاب های سلامت روان

خانواده فرزند سالار، فرزند خودش را که دختر است و یا پسر، با سالاری بزرگ می کند، در هنگام ازدواج هم این فرزندِ سالار با کسی ازدواج می کند که او هم محصول یک خانواده فرزند سالار است و نتیجه این که دو سالار در یک خانه نگنجند و این است دلیل آمار های بالای طلاق های امروز!

امروزه خانواده ها از نظر نوع اداره یا مدیریت با هم فرق دارند، در گذشته فقط یک نوع سیستم مدیریتی بود و همه تکلیف خود را می دانستند،حرف، حرف آقای خانه بود و بس و کس دیگری اجازه اظهار نظر نداشت، بچه ها هم در این بین وظیفه آینده خود را می دانستند، اگر دختر بودند، باید مطیع و فرمانبردار می شدند و اگر پسر بودند، در آینده پا در جای پای پدر خود می گذاشتند.

امروزه اداره امور خانواده ها، براساس باورها، شرایط فرهنگی و توان و دانش افراد و خصوصیات روان شناختی آن ها، میزان آگاهی از مسائل اجتماعی و ... متفاوت می باشد. عموماً در تقسیم بندی کلی می توان چند دسته از انواع مدیریت را بررسی کرد:

1- خانواده مادر یا زن سالار
خانواده هایی هستند که نقش زنان یا عموماً مادر در اتخاذ تصمیمات اساسی و راهبردی اصلی زندگی و تعیین خط مشی رفتاری و قوانین موجود زندگی، برجسته تر از دیگران است.وجود خصوصیات روانشناختی زن، اقتدار و دانش و آگاهی او، تجربه الگوی رفتاری مشابه در خانواده اصلی زن سالار، عدم کفایت مرد، فقدان پدر و... همه و همه عواملی هستند که در پیدایش این نوع از مدیریت، موثر هستند.

2- خانواده های پدر یا مرد سالار
سریال پدر سالار را که هنوز به یاد دارید؟ زمانی که پدر نقش اصلی را در هدایت خانواده در دست دارد، هر چند که الگوهای فرهنگی و هنجارهای متعارف، سبب شده است که این الگو، الگوی غالب جامعه باشد.

3- خانواده فرزند سالار
در این الگو بر خلاف اشکال قبلی، فرزندان اداره کننده اصلی امور خانواده هستند. عواملی همچون فقدان والدین یا یکی از آنها، بلااثر بودن آنها بر اثر آسیب هایی چون اعتیاد یا عدم کارآیی، ضعف مسائل تربیتی و اجتماعی، دانش و آگاهی فرزندان در مقابل ضعف آن نزد والدین، پایین بودن سطح تحصیلات آن ها و ... باعث می شود که فرزندان به تدریج یا به یکباره اداره امور را به دست گرفته و آن را هدایت کنند. در گذشته معمولاً این شکل از مدیریت خانواده کمتر وجود داشته است که به تدریج در حال افزایش است و شاید شکاف فرهنگی و تحصیلی امروزه بین نسلی را بتوان از عوامل خیلی موثر در پیدایش این الگو عنوان کرد.

نکته مهم
شاید بتوان با پدر سالاری و مادر سالاری به گونه ای کنار امد، اما فرزند سالاری یک پدیده امروزی است که کنار آمدن با آن مشکل است.خانواده فرزند سالار، فرزند خودش را که دختر است و یا پسر، با سالاری بزرگ می کند، در هنگام ازدواج هم این فرزندِ سالار با کسی ازدواج می کند که او هم محصول یک خانواده فرزند سالار است و نتیجه این که دو سالار در یک خانه نگنجند و این است دلیل آمار های بالای طلاق های امروز!

4- خانواده هرج و مرج
در این مدل، به دلیل از هم گسیختگی، ضعف مسائل تربیتی، سطح پایین دانش و مهارت افراد، پایینی سطوح فرهنگی و ارزشی، عدم آگاهی و شناخت مناسب از روش های اداره زندگی، فقر تحصیلی و ... خانواده به یک نوع در هم ریختگی مدیریتی مبتلا می شود. در این الگو، هر عضو خانواده، معمولاً بدون توجه به سایر اعضاء رفتارها و احیاناً برنامه های خود را دنبال می کند و هر کس برای خود تصمیم می گیرد به نحوی که ممکن است در یک زمان چند تصمیم توسط چند نفر اتخاذ شود که معمولاً فاقد هماهنگی و انسجام بوده و نظم و آهنگ خانواده را بر هم می ریزد.

تصور کنید که تعطیلات عید است، پسر خانواده با دوستانش به مسافرت رفته و کسی نمی داند کجا! دختر خانواده برای خرید لباس پول می خواهد، پدر می گوید ندارم و مادر می گوید از پدرت بگیر! اقوام به دیدن آنها می آیند، ساعت از نه شب گذشته و مرد خانه هنوز نیامده و خانم هم نمی داند که کجاست و کی می آید! آیا مهمان ها بنشینند و منتظر بمانند؟ بروند؟ قرار است شام بمانند؟ پاسخ همه این سوالات مشخص نیست.

بر این اساس شدت ناهماهنگی و تعارض و تضاد بالا می رود و منطق و استدلال جای خود را به استبداد یا هرج و مرج می دهد، در این مدل خانواده، وجود قوانین متضاد یا عدم وجود برنامه یا برنامه های متعدد و... سبب می شود که سطوحی از افراط یا تفریط در امور ایجاد شود. معمولاً هیچ کس از برنامه های دیگری اطلاعی ندارد و احساس مسئولیتی نیز در مقابل دیگران مشاهده نمی شود، محبت و دوست داشتن و انسجام و وحدت خانواده پایین آمده و نهایتاً نوعی سردرگمی بر آن حکم فرما می شود و لذا مرجع اداره امور، کنترل، نظارت و مدیریت در بحران، نامشخص بوده و خانواده روند نامتعادلی را پیش گرفته و نهایتاً با شکست مواجه می گردد.
این مدل، نامناسب ترین روش اداره زندگی است.

5- خانواده تعاونی یا مشارکتی
این شیوه نقطه مقابل مدل هرج و مرج است، یعنی بر خلاف آن همه افراد نسبت به اداره امور احساس مسئولیت داشته و هر کس به تناسب میزان آگاهی و تخصص، مهارت و اقتدا خود را در اداره و کنترل امور مداخله دارد. این مدل مشابه مدل شورایی است که در آن موضوعات به بحث گذاشته شده و پس از تجزیه و تحلیل مناسب، تصمیمات لازم اتخاذ و مسئولیت اجرا نیز به عهده همه اعضاء می باشد.

این روش این امکان را فراهم می کند که اعضاء در جهت رشد و اعتلای خانواده و خود به تلاش های مضاعف پرداخته و فضای رقابت سالم را فراهم کنند. هر یک از اعضاء از نکات مثبت و توانایی های دیگران الگوگیری کرده و متفقاً رشد و تعالی همه خانواده را تعقیب می کند، در این مدل کلمه ما به عنوان مجموعه ای واحد متشکل از چند «من» شکل می گیرد که ضمن استقلال هر کس و حفظ اقدام و توجه به نیازها، اختیارات و ضروریات هر کس، موضوع اصلی تر یعنی حفظ استحکام و کیان خانواده به عنوان یک خانواده مستقل، اولویت می یابد.

به تعبیری، همه رفتارها و تعاملات و تصمیمات با هدف حفظ و حراست از همه افراد به عنوان اجزاء سیستم تلقی می گردد که نهایتاً حفظ هر جزء سیستم به حفظ کلیت سیستم می انجامد. در این مدل مسائل کوچک و بزرگ به هر کس که تعلق داشته باشد به عنوان مسأله مهم خانواده تلقی گردیده و در یک برخورد منطقی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و چون همه افراد در تصمیمات سهیم هستند، قطعاً مشارکت بیشتری نیز در اجرای برنامه ها خواهند داشت و همگی در نتایج امر نیز سهیم و پاسخ گو هستند.

در این خانواده که همه دارای ارزش هستند و می دانند که نیازها و خواسته هایشان برای دیگری مهم است و هیچکس قربانی خواسته های دیگری نیست ، دنیایی از آرامش و محبت وجود دارد.
منبع:تبیان

قدیم ترها همیشه وظیفه رفع و رجوع کردن و برقراری صلح و آشتی برعهده ریش سفیدها و بزرگ ترها بود. حالا اما اوضاع کمی فرق کرده.جوان ها هم وارد میدان شده اند جوان هایی که میانداری می کنند و برای آشتی دادن میان ۲ خانواده پیشقدم می شوند.

گاهی با بهانه های خیلی کوچک شروع می شود و گاهی با دلایل خیلی جدی؛ گاه سابقه های دیرینه دارد و گاه در چشم به هم زدنی اتفاق می افتد؛ بعضی اوقات میان ۲ نفر اتفاق می افتد و بعضی وقت ها یک فامیل را به ۲ دسته تقسیم می کند؛ اختلافات خانوادگی، مشکلی است که سرزده از راه می رسد و باعث ایجاد کدورت و قهر و قطع ارتباط میان خانواده ها می شود.

قدیم ترها همیشه وظیفه رفع و رجوع کردن و برقراری صلح و آشتی برعهده ریش سفیدها و بزرگ ترها بود. حالا اما اوضاع کمی فرق کرده.جوان ها هم وارد میدان شده اند جوان هایی که میانداری می کنند و برای آشتی دادن میان ۲ خانواده پیشقدم می شوند. اما برای آنکه یک آشتی دهنده خوب باشید چه مقدماتی لازم است؟ اگر با ما همراه باشید راه های میانبر تبدیل شدن به یک آشتی دهنده موفق را با هم مرور می کنیم.

تبدیل شدن به یک آشتی دهنده خوب آن قدرها هم کار سختی نیست. شما باید یکسری خصوصیات مثبت را در خود تقویت کنید تا از یک طرف توانایی های لازم برای مدیریت یک موقعیت پیچیده را داشته باشید و از سوی دیگر ۲طرف شما را به عنوان یک میانجی عادل، بی طرف و توانمند قبول کنند. همه اینها لازمه اش این است که شما چهره مثبتی از خود در میان خانواده به جای گذاشته باشید. در میهمانی های فامیل حضور فعال داشته باشید. در مشکلات و سختی ها، عزا و عروسی در کنار خانواده باشید. در گفت وگوهای فامیلی فرد فعالی باشید. فردی با محبت و حساس به نیازهای خانواده و اقوام باشید. در موقعیت هایی که پیش می آید تصمیمات منطقی بگیرید و در یک کلام اقوام و فامیل، شما را به عنوان یک فرد منطقی، مهربان، با تدبیر و عادل بشناسند.

از کجا شروع کنیم؟
ابتدا شما باید با هر کدام از طرفین اختلاف در یک زمان و مکان مناسب و در جلسه ای خصوصی صحبت کنید و حرف های آنها را به خوبی بشنوید. اینکه ریشه اختلاف از کجا به وجود آمده و چرا طولانی شده؛ اینکه حساسیت های هر کدام از طرفین روی چه موضوعاتی است؛ درباره اینکه چه چیزی بیشتر از همه ناراحتشان کرده، توقعشان از طرف مقابل چیست و تا چه حد آمادگی بخشیدن طرف مقابل را دارند ازجمله چیزهایی است که شما باید در این جلسه طولانی از میان هزاران کلمه درددل و دلخوری و شکایت، با صبر و حوصله و گوشی شنوا کشف کنید.

طرفین را آماده کنید
بعد از شنیدن درددل ها و صحبت های طرفین، شما باید در همان جلسه اول که به صورت خصوصی با او برگزار می کنید، صحبت های اولیه را انجام بدهید تا طرفین برای جلسه بعدی که با حضور ۲ طرف برگزار خواهد شد آماده شوند. یادتان باشد هرچند شما برای حل اختلاف ۲ نفر باید ریشه های اختلاف را شناسایی و آنها را حل کنید اما شاه کلید شما برای باز کردن قفل اختلاف ۲طرف تحریک عواطف و احساسات ویژه آنهاست. شما باید بتوانید به خوبی احساسات ۲ طرف را با مسئله درگیر و با ایجاد جوی عاطفی گلدان قلب آنها را برای کاشت گل آشتی آماده کنید. حالا نوبت به این می رسد که به شما بگوییم چطور فضای عاطفی ایجاد کنید.

مواد لازم برای ایجاد یک فضای عاطفی
از احادیث موجود در مذمت قهر و کینه استفاده کنید. این احادیث و روایات می توانند کمک خیلی خوبی باشند. به عنوان مثال پیامبر اسلام(ص) می فرمایند: هر دو نفر مسلمانی که از همدیگر قهر کنند و ۳ روز بر آن حال بمانند و با هم آشتی نکنند هر دو از اسلام بیرون روند و میانه آنها پیوند و دوستی دینی نباشد، پس هر کدام از آن دو به سخن گفتن با برادرش پیشی گرفت، او در روز حساب پیشرو به بهشت باشد. صحبت از کوتاهی عمر و زودگذر بودن دنیا و فرصت کم برای با هم بودن هم یکی دیگر از راه های ایجاد یک موقعیت عاطفی است. راه دیگر شما برای عاطفی کردن فضا، صحبت از خوبی های طرف مقابل، ذکر مواردی از محبت های احتمالی قبلی او، یادآوری خاطراتی از روزهای دوستی آنها و صحبت درباره مشکلات احتمالی او و مواردی از این دست است که می تواند محبت طرفین را نسبت به یکدیگر جلب کند.

آرامشی به نام بخشش
آخرین نکته ای که در صحبت های ابتدایی می تواند به کار شما بیاید صحبت از اهمیت بخشش در آرامش فرد است. معمولا افراد با درگیر شدن در اختلافات و به دل گرفتن کینه بیش از هر چیز و هر کسی اول خود را اذیت می کنند. وقتی کسی از دیگری دلخور و ناراحت می شود و او را مقصر می داند دائما مشغول آزار رساندن به خود است و درگیر افکار منفی می شود، درحالی که طرف مقابل اصلا از احساسات و افکار او باخبر نیست و این فرد صرفا به خود آسیب می زند. اما فرد با تغییر نوع نگاه خود به مسائل و بخشیدن طرف مقابل به آرامش و وسعت روحی و فکری برسد. اگر من نتوانم کسی که مرا به میهمانی دعوت نکرده یا با کلامی من را رنجانده ببخشم بیشتر به خودم آسیب می رسانم، حرص می خورم و ذهن خود را آشفته می کنم، نمی توانم بخوابم و رفتار مناسبی با همسر و فرزندانم داشته باشم، درحالی که می توانم با بخشیدن طرف مقابل به راحتی به آرامش برسم.

مجموعه مواردی که تا الان مرور کردیم می توانند طرفین اختلاف را برای مرحله بعدی که جلسه اصلی حل اختلاف با حضور ۲طرف اختلاف و شما به عنوان میانجی و مدیر جلسه است، آماده کنند. جلسه اصلی حل اختلاف از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. شما باید در این جلسه با اعتماد به نفس کامل و با دقت و مهارت و تسلط کافی، فضا را برای مصالحه ۲طرف فراهم کنید و با حل اختلافات کار را به روبوسی و آشتی ختم کنید. شاید باور نکنید، اما خود روبوسی کردن بخش مهمی از پایان احساسات منفی نسبت به یکدیگر است، پس جلسه را بدون روبوسی پایان ندهید.

کی و کجا؟
جلسه آشتی باید در زمان و مکان مناسبی برگزار شود. بسیار مهم است زمانی را برای بحث و حل اختلاف انتخاب کنید که قادر باشید بـیشترین نتیجه را از آن به دست آورید. اگر طرفین خسته و گرسنه باشند یا از لـحـاظ روحـی و عـاطفـی آزرده خاطر بوده یا عجله داشته باشند بحث و حل اختلاف به نتیجه مطلوبی نخواهد رسید. استفاده از موقعیت های خاص مانند اعیاد یا دور هم جمع شدن فامیل برای یک میهمانی یا عروسی می تواند موقعیت مناسبی را برای شما فراهم کند. محل برگزاری جلسه باید جایی خلوت و آرام باشد؛ جایی که طرفین بتوانند به دور از هیاهو و سر و صدا و بدون حضور افراد اضافی و رفت وآمد بچه ها بر حل اختلاف تمرکز کنند.

مهارت هایی که به آنها نیاز دارید
برای برگزاری جلسه آشتی شما به عنوان مدیر جلسه و تسهیل گر ارتباط ۲ طرف باید یکسری توانایی ها را به دست آورده و نکاتی را رعایت کنید:

۱ شما باید به تکنیک حل مسئله مسلط باشید. معمولا افراد مشکلات خود را خیلی مبهم و پیچیده بیان می کنند. شما باید با جمع بندی صحبت های طرفین در جلسات قبل بتوانید دقیقا بیان کنید که اختلاف ۲طرف بر سر چیست؟ از کی به وجود آمده؟ عوامل به وجود آمدن اختلاف چه بوده و هر کدام از طرفین چه نقشی در ایجاد اختلاف داشته اند؟

۲ - در طول جلسه از طرفین بخواهید که از جملات «من» استفاده کنند؛ یعنی در صحبت هایشان از طرف خودشان صحبت کنند، احساسات خود را بیان کنند و ناراحتی های خود را بگویند و از اتهام زدن، برچسب زدن، بی احترامی و صحبت کردن از جانب طرف مقابل پرهیز کنند. استفاده از جملاتی که با کلمه من شروع می شود می تواند تا حد زیادی به این کار کمک کند.

۳ - از طرفین بخواهید موضوعی را که می خواهند مطرح کنند صریح و مشخص و بی پرده بگویند و درباره موضوع و رفتار به خصوصی بحث کنند نه درباره شخصیت یا کلیت فرد مقابل.

۴ - سعی کنید در طول جلسه بحث ها بیشتر پیرامون حال و آینده باشد و حتما از شخم زدن گذشته بپرهیزید.

۵ - از طرفین بخواهید به هیچ وجه در میان صحبت یکدیگر نپرند و به هرکدام زمان مشخصی بدهید تا نظرات خود را بیان کنند.

۶ - به هیچ وجه سعی نکنید اختلاف میان ۲ طرف را انکار کنید. دائما برای رسیدن به مرحله روبوسی و دست دادن عجله نکنید. یک روبوسی ساده و بدون حل مشکلات هیچ کمکی به طرفین نخواهد کرد. اختلافات را به رسمیت بشناسید و اجازه دهید ریشه های آنها با صحبت ۲ طرف و مدیریت شما خشکانده شود.

۷ - هیچ گاه اجازه ندهید یکی از ۲ طرف، دیگری را به حاشیه کشانده یا به اصطلاح به گوشه رینگ ببرد. هرگاه مشاهده کردید احساسات منفی بـه اوج خـود رسیده اند بحث را متوقف و زمـان دیـگری را برای از سرگیری بحث تعیین کنید.

۸ - در پایان صحبت ها سعی کنید آنها را جمع بندی کرده و راه حل های ممکن را برشمارید و توافق ۲ طرف را برای اجرای راه حل های پیدا شده در طول جلسه جلب کنید.

۹ - به خاطر داشته باشید که ما در اینجا مهارت های لازم برای برگزاری موفق یک جلسه آَشتی کنان را مرور کرده ایم اما اجرای صحیح و کامل این مهارت ها تا حدود زیادی به قدرت و تسلط شما در اجرای آنها بستگی دارد. و بالاخره اینکه به شما تبریک می گوییم، حالا زمان پایان خوش داستان رسیده است؛ وقت روبوسی است.
منبع:آفتاب

طرد کردن انتخابی است که او انجام داده و شما هنوزهم شخصیت باارزش و منحصر به فردی هستید با هدف ها، استعداد ها و نظرات خاص خود...

بدترین ضربه در زندگی بعد از مرگ ، طلاق یا قطع یک رابطه عاطفی است. بحران بزرگی است که تأثیر عظیمی بر شخص می گذارد و احساسات را درگیر می کند. شاید هر کس یک بار چنین حالتی را تجربه کرده باشد. اگر شما در حال طلاق هستید غم ویأس را تجربه خواهید کرد.

جدایی از یک دیدگاه هفت مرحله دارد:

اول: ازبین رفتن علاقه
بعد از خوشحالی حاصل از علاقمند شدن، یک فکر به ذهن خطور می کند: کسی را که دوستش دارم بدی هایی هم دارد. مثلا خیلی خودمحور است. یا بچه ها را بیشتر از من دوست دارد و .. اگر این احساسات رفع نشوند، رابطه به مخاطره می افتد.

دوم: فرسایش
ناامیدی و عیب جویی، جلو علاقه و جذابیت را سد می کند. دیگر وقت آن رسیده با هم صحبت کنند یا به یک مشاور رجوع کنند. اگر تغییری حاصل نشود رابطه به این سمت پیش خواهد رفت:به هم توهین می کنند، برای جلب توجه مسابقه می دهند، ولخرجی می کنند، به چیزهای جدیدی علاقه پیدا می کنند، به هم بدبین می شوند، نمی خواهند یکدیگر را ببینند و ...

سوم: کنده شدن
از هم دوری می کنند تا کمتر غصه بخورند و ادامه این جدایی احتمال بهبود روابط را بسیار کم می کند.گاهی فقط یکی از طرفین در این مرحله است. در این مرحله خیلی کم با هم صحبت می کنند، می گویند "مهم نیست" حتی اگر واقعاً در عذاب باشند! به فکر یک همسر جدید می افتند، نمی دانند بمانند یا بروند و گاهی به عصبانیت متوسل می شوند، چون جدایی را آسان تر می کند.

چهارم:جدایی فیزیکی
این به معنای قطعی بودن از بین رفتن رابطه است. قبلا می گفتند تفاهم نداریم، خیلی دعوا می کنیم، اما حالا دیگر اصلاً رابطه ای وجود ندارد. تنهایی، ترس و احساس شکست وجود دارد.

پنجم: سوگواری
هر کس از کسی که روزگاری دوستش داشته جدا شود، حتی اگر از او متنفر هم باشد، عزادار می شود. حداقل این که یک رویای شیرین بر باد رفته است. این افراد در عین ناامیدی به خاطرات گذشته پناه می برند، دچار ملغمه ای از اندوه، عصبانیت، احساس گناه ، ترس و امید می شوند و وقتشان بیشتر صرف احیای ارتباط های کهنه می شود؛ چه موجود مزخرفی بود، باید اینطوری رفتار می کرد، تقصیر کی بود و ...باید این احساسات کهنه را دور بریزند.

ششم: یک زندگی نو
به جای گذشته بر آینده تمرکز می کنند. کمی هم وسواس به خرج می دهند. لباس های نو می پوشند، چیزهای جدید می خورند، مهمانی می دهند، به شدت کار می کنند. بعضی ها شدیداً دنبال یک عشق جدید می گردند، عده ای از روابط جنسی متنفر می شوند، برخی هم از هر رابطه عاطفی رو می گردانند.

هفتم: تطبیق
خوشبختانه اکثر آدم ها پس از چنین شکستی عاقل تر، محکم تر ، قوی تر و پخته تر می شوند، دوستان بهتری پیدا می کنند، برنامه های منطقی برای آینده می ریزند، شب ها راحت می خوابند و به سوی آینده ای بهتر پیش می روند.

هیچ کس عیناً مثل هیچ کس دیگری نیست. بعضی ها یک مرحله را جا می اندازند، بعضی ها در یک مرحله متوقف می شوند، عده ای هم ساکت و سریع تمامی مراحل را طی می کنند. اگر در مرحله دو یا سه گیر کرده اید و همسرتان برای مراجعه به مشاور روی خوش نشان نمی دهد خودتان دست به کار شوید. اگر بعد از سه ماه هنوز عزادار یک رابطه شکست خورده هستید به یک مشاور مراجعه کنید.

اعتقاد عمومی بر این است که بعد از طلاق هر دو طرف پنجاه- پنجاه مقصر هستند. الزاماً این طور نیست. شاید مقصر عمده فقط یک طرف( نیازها، شخصیت، افکار غیر منطقی یا مشکلات عاطفی) باشد. شاید هم هیچ کس مقصر نباشد، فقط علاقه ها، ارزش ها ، عقاید و شیوه زندگی شان متفاوت بوده است. خودتان را سرزنش نکنید، سعی کنید در آینده مراقب این تفاوت ها باشید.

به چند توصیه توجه کنید:
* با یک دوست حرف بزنید و خودتان را خالی کنید.اگر کسی از دوستان و خانواده پیشنهاد کمک داد قبول کنید.

* هر چیزی را که از طرف مقابل باقی مانده، دور بریزید یا اگر قابل فروش است بفروشید. احتیاجی به یادگاری نیست.

* اگر پس از گذشت یک ماه هنوز عزادار هستید، اجباراً تفریح کنید.

* مهارت های برقراری ارتباط، قاطعیت و تصمیم گرفتن مفید خواهد بود.

* با فکرهای غیر منطقی که فقط سبب افزایش وابستگی می شوند، مبارزه کنید. اغلب یکی از طرفین از جدایی فرار می کنند. ما می خواهیم که همسرمان را دوست داشته باشیم اما کنترل تمامی احساسات که دست ما نیست.

* این واقعیتی است که باید همه بپذیرند این که کسی دوستمان بدارد چیز قشنگی است، اما اجباری نیست. این که شوهر سابق شما طردتان کرده ارزش شما را کم نمی کند. طرد کردن انتخابی است که او انجام داده و شما هنوزهم شخصیت باارزش و منحصر به فردی هستید با هدف ها استعداد ها و نظرات خاص خود. توقف فکر راهی مناسب برای کاهش افکار و تخیلات دردآور است.
منبع:تبیان

اگر کمی به اطراف خود نگاه کنید افرادی را می‌بینیدکه با بی‌نظمی‌های‌شان با اعصاب شما بازی می‌کنند.

نامرتب لباس می‌پوشند، منزل یا اتاق شخصی‌شان بسیار کثیف و نامرتب است عده‌ای هم پا را فراتر از این می‌گذارند و این ریخت و پاش و بهم ریختگی را به زندگی دیگران هم راه می‌دهند. در این شماره زبان بدن با کمک سیدعلی دربانی، روانشناس از علل بروز این مشکل و ریشه‌های آن همچنین طریقه شناخت زبان بدن این افراد می‌گوییم.

به چه کسانی شلخته می‌گوییم ؟
نامرتب بودن یا در زبان عامیانه همان شلخته بودن می‌تواند دلایل بسیار و انواع و اقسام داشته باشد که برمی‌گردد به ویژگی‌های شخصیتی و خلقی فرد یا به الگویی که در آموزش شلختگی به او نقش داشته است. شلختگی تقریبا مساوی است با بی‌نظمی، البته با درجه شدت بیشتر. این اختلال رفتاری اتفاقا در جامعه ما بسیار شایع است به عنوان نمونه بعضی‌ها ظاهرشان مرتب و آراسته است ولی اتاق‌شان به هم ریخته و نامنظم است.

عده‌ای اتاق‌شان مرتب ولی ظاهری نامرتب دارند، عده‌ای هم اتاق نامرتب هم پوشش نامرتب و عده‌ای دیگر اگر چه پوشش و اتاقی مرتب دارنداما در زندگی اطرافیان خراب کاری می‌کنند.گاه این بی‌نظمی در بعد اجتماعی‌تر کسانی هستند که بیخود خرج می‌کنند و مصرف آنها زیاد از حد است و موجودی جامعه را به لحاظ امکانات اقتصادی رعایت نمی‌کنند، آنها بی‌انضباط اقتصادی و مالی‌اند. بسیاری از مسائل اخلاقی مانند وفای به عهد و پیمان و احترام به اموال عمومی و دولتی و رعایت بهداشت اجتماعی و حسن خلق و احترام به ناموس مردم و پرداخت حقوق دیگران و ... در اجتماع در موضوع شلختگی مفهوم پیدا می‌کند.

شناخت زبان بدن یک فرد شلخته کار دشواری نیست
یک فرد شلخته را قبل از هر چیز می‌توان از روی پوشش و میزان رسیدگی به وضعیت‌اش شناخت. لباس‌ها با هم همخوانی ندارد وآرایش و اصلاح نامرتب و به هم ریخته‌ای دارد. در بعد رفتاری اینگونه افراد معمولا حواس پرت و بد قول هستند و اگر از آنها علت بد قولی یا حواس‌پرتی را جویا شوید خواهید دید با دست بر پیشانی می‌کوبند که یکی از علائم زبان بدن افراد فراموش‌کار و معمولا دروغگو است. نحوه نشستن این افراد نیز از افراد دیگر متفاوت است و خیلی اوقات وارد اماکن عمومی که می‌شوید فرد شلخته در گوشه‌ای در جای نامناسب و اغلب آلوده نشسته است. یکی از شیرین‌کاری‌های این عده ریختن چای و شربت یا کاسه آش و سوپ روی پیراهن و لباس خود یا اطرافیان یا گاهی در حوزه آکادمیک‌تر با ریختن آش و مواد غذایی روی جزوه خود و دوستان است، علائم فوق همه یا هر یک به تنهایی ما را در شناخت یک شلخته کمک می‌کند.

شلختگی می‌تواند ارثی باشد
افراد شلخته معمولا در خانواده خودشان یک فرد شلخته داشته‌اند. پس یک دلیل می‌تواند مشاهده باشد؛ یعنی به عنوان نمونه پدر شلخته است و کودک رفتارهای او را مشاهده می‌کند و از آنجا که بیشتر انسان‌ها متمایل به راحت‌طلبی‌اند، کودک ترجیح می‌دهد از پدرش الگوبرداری کند تا از مادرش که منظم‌تر است، بنابراین مسواک نمی‌زند، لباس‌هایش را جمع نمی‌کند.یادگیری هم یکی دیگر از عوامل موثر است یعنی رفتار شلختگی بر اثر تکرار اتفاق می‌افتد. به عنوان نمونه بچه از اول لباس‌هایش را می‌ریزد و جمع نمی‌کند و کسی هم به او چیزی نمی‌گوید. همین رفتار به تدریج تبدیل به عادت می‌شود اما به وجود آمدن رفتار شلختگی علت‌های دیگری هم می‌تواند داشته باشد.

شلختگی وارونه
گاهی اوقات فرزندان خانواده‌های منظم و سختگیر هم شلخته می‌شوند. اسم این نوع بی‌نظمی شلختگی وارونه است. در بعضی خانواده‌ها تحکم و زورگویی پدر و مادر برای رعایت نظم و تکرار پیام‌های کلامی‌ متوالی فرد را وادار به مقاومت می‌کند و در او نوعی شلختگی به وجود می‌آورد. در بعضی از موارد هم فرد از ابتدا شلخته نیست ولی به خاطر شرایطی خاص دچار این رفتار می‌شود. بعضی‌ها در بحران بلوغ به دلیل میل به استقلال در مقابل نظمی که خانواده روی آن تاکید دارد، مقاومت می‌کنند. به عنوان نمونه نوجوان نمی‌گذارد مادرش اتاقش را منظم کند و می‌گوید این طور راحت‌تر است. سپس این رفتار به شکل عادت درمی‌آید و فرد در باقی زندگی‌اش شلخته می‌شود.

شلختگی در لباس پوشیدن
شلختگانی که پوشش را رعایت نمی‌کنند به راحتی می‌توان شناخت، البته این شلخته بودن را با مد نیز باید متفاوت دانست چراکه هرازگاهی لباس‌ها و پوشش‌های خاصی مد می‌شود که این کار را برای شناخت افراد شلخته سخت می‌کند همانند دوره‌ای که لباس‌هایی چروک مد شده بود. گروه دیگر افرادی که با پوشش مرتب یا نامرتب ماشین، محل زندگی یا محل کار نامرتبی دارند؛ در این مورد نقش آموزش و مشاهده و حضور یک فرد شلخته در خانواده بسیار موثر است. زبان بدن این افراد بستگی به این دارد که از چه منبعی شکل گرفته باشد اگر در جهت گرفتن توجه منفی باشد بیشتر و شدیدتر خواهد بود به طوری که باعث خشم و ناراحتی بیشتر اطرافیان می‌شود به طوری که صدای اطرافیان درمی‌آید.

شلخته‌ها درمان می‌شوند
بهترین راه حل آن است که از سوی خود فرد راهکار‌های مناسب پیدا شود. از طریق خودآگاهی، ترجیحات و عیب‌های کوچک افراد مشخص می‌شود. ما برای راه حل خود بیشتر مایه می‌گذاریم.
شلختگی فقط درپوشش نیست؛ در موارد دیگری نیز هست به عنوان مثال: حواس پرتی.

شاید این چیزها حواس‌پرتی را از بین ببرد: میز کارتان را به جایی ببرید که چیزهای کمتری حواس‌تان را پرت کند، دور میزتان دیوار بکشید، ساعاتی کار کنید که حواس‌پرتی شما در آن ساعات کمتر است. فقط برای زمان‌هایی کوتاه و جهت استراحت به آن حواس‌پرتی‌ها بپردازید.
از یک فرد منظم بخواهید به شما کمک کند که سیستمی برای خودتان درست کنید و به تدریج با این سیستم جلو بروید و آن را پیاده کنید؛ این موضوع در بلند مدت به زندگی شما شکل می‌دهد.

نفرت از اداره امور: شما انتخاب‌های خودتان را دارید، باید عواقب آنها را هم بپذیرید. این تصمیم با شماست.

رشد نخواهید کرد: آیا زمان بیشتری نیاز دارید که بچه و بی‌مسئولیت بمانید؟ یا وقت آن رسیده که بزرگ شوید؟ این تصمیم هم با شماست.

کمبود سیستم سازماندهی رسمی: راه‌های مختلف را امتحان کنید، تقویم داشته باشید یا با قلم و کاغذ تقویم کاری خود را بنویسید. فهرستی از کارهایی که باید انجام دهید در فایل word یا ... بنویسید. حتی می‌توانید روی تکه کاغذهای کوچکی آنها را بنویسید و روی میز کارتان بچسبانید.

عدم استفاده دائم از سیستم سازماندهی: اگر از آن استفاده نکنید آن را از دست خواهید داد. آن را تبدیل به یک عادت کنید و همیشه همه کارها را روی کاغذ فهرست کنید و در طول روز آنها را بررسی کنید.

اعتقاد به اینکه نظم داشتن فرقی ایجاد نمی‌کند: زندگی شما از هم پاشیده و فکر می‌کنید که نظم یافتن در چنین موقعیتی درست مانند مرتب کردن صندلی‌های کشتی تایتانیک در حال غرق شدن است ولی بدانید که اگر سرطان درجه پنج نداشته باشید، این کار بی‌تاثیر نیست. بهبود زندگی شما مانند بالا رفتن از یک تپه است. اگر بالا را نگاه کنید، آنقدر می‌ترسید که ترجیح می‌دهید از همانجا به سمت پایین برگردید. ولی اگر سرتان را پایین بیندازید و فقط روی قدمی که به جلو برمی‌دارید تمرکز کنید، زمانی می‌رسد که وقتی به عقب نگاه می‌کنید از مسیری که آمده اید تعجب خواهید کرد.

افسردگی: افسردگی ملایم تا متوسط اغلب با جایگزینی خوداندیشی و درونگرایی با بهره‌وری و تمرکز بیشتر بر نیازهای دیگران و نه نیازهای خود برطرف می‌شود. ورزش هم می‌تواند کمک‌کننده باشد. اگر اینها کافی نبودند، چند جلسه درمان شناختی برای افسردگی جدی (یعنی نوعی از افسردگی که اصلا از جای‌تان نمی‌توانید بلند شوید) می‌تواند کمک حرفه‌ای بدهد.

اگر هیچ‌کدام از اینها نتیجه نداشت، شاید شما دلیل بی‌نظمی خود را درست نفهمیده‌اید. بهتر است از یک مشاور دوره دیده و مورد تایید سازمان نظام روانشناسی کمک بخواهیدتاضمن پیدا کردن ریشه‌های بروز شلختگی به درمان این مشکل شما کمک کند.

منبع:مجله زندگی ایده آل

انسان‌ها دارای مشخصه‌های زیادی مانند اثرانگشت، چشم‌ها و موی منحصر‌به‌فرد هستند که تمایزدادن آن‌ها از یکدیگر را آسان می‌کند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد باکتری‌هایی که در بخش‌های مختلف بدن زندگی می‌کنند نیز منحصر‌به‌فرد هستند و این موضوع به دانشمندان در شناسایی اشخاص از میان صدها نفر کمک می‌کند.

محققان دانشگاه هاروارد الگوریتمی را برای بررسی نوع و تعداد باکتری‌های موجود در فضولات، بزاق و پوست 250 شرکت‌کننده انسانی خلق کردند. آن‌ها سپس طی چندین ماه، از داده‌های اولیه حاصل از نمونه‌موردی‌های جمع‌آوری‌شده استفاده کردند و دریافتند باکتری‌های یک فرد در طول بازه زمانی یک ساله ثابت بود؛ این موضوع فرد را به آسانی قابل‌شناسایی می‌کند. در این میان، میکروبیوم روده بسیار قابل‌اعتماد بود و به دانشمندان امکان شناسایی بیش از 80 درصد شرکت‌کنندگان حاضر را یک سال پس از این که نمونه اولیه گرفته شده بود، فراهم کرد.

توانایی شناسایی افراد مبتنی بر باکتری‌های پوست، فضولات و بزاق می‌تواند دریچه جدیدی را به روی پزشکی قانونی باز کند. علاوه بر این، دانشمندان معتقدند این یافته‌ها راه را برای بررسی زیست‌بوم انسان‌ها در درازمدت هموار می‌کند و درک آن‌ها از چگونگی سالم‌ماندن بدن توسط میکروبیوم را افزایش می‌دهد.
جزئیات این مطالعه در مجله PNAS ارائه شد.

اخبار علمی - ایسنا